Dinastija Nemanjića vladala je Srbijom više od dva stoleća. Doba vladavine ove dinastije jeste i period uspona Srbije i formiranja države. Sve to vreme, najveći učitalj Srbije, ali i njen najveći neprijatelj bilo je moćno carstvo u komšiluku.
Dinastija Nemanjića vladala je Srbijom više od dva stoleća. Doba vladavine ove dinastije jeste i period uspona Srbije i formiranja države koja je u periodu između 1166. i 1371. godine postala nezavisna kraljevina, a potom i carstvo sa autokefalnom crkvom.
TOKOM TOG PERIODA ODRŽAVANI SU STALNI POLITIČKI KONTAKTI I SA SILAMA ZAPADA, DOK JE SA VIZANTIJOM BILO STALNIH VOJNIH SUKOBA, ALI JE NJEN UTICAJ BIO PRESUDAN NA KULTURU I IDENTITET SRPSKE SREDNJOVEKOVNE DRŽAVE – ISPRIČAO JE ISTORIČAR DOCENT DR BORIS STOJKOVSKI NA PREDAVANJU “SRBIJA NEMANJIĆA IZMEĐU ISTOKA I ZAPADA” KOJE JE SINOĆ ODRŽANO U KLUBU “TRIBINA MLADIH” KULTURNOG CENTRA NOVOG SADA.
Govoreći o srednjovekovnom poimanju identiteta, Stojkovski je naglasio da je reč o
periodu od druge polovine 12. veka pa do 70-ih godina 14. veka kada se nije moglo govoriti o nacijama i identitetu na način na koji to danas shvatamo i doživljavamo.
Međutim, i u takvom kontekstu, Srbija je imala najvećeg učitelja, nekog od koga je preuzela osnovu svog identiteta.
– Taj učitelj je istovremeno bio i njen najveći neprijatelj, a to je bilo Vizantijsko carstvo, od koga je Srbija preuzela dobar deo identiteta, postavila ga na svoju osnovu i nadogradila nečim tipično slovenskim i etnički srpskim – objasnio je Stojkovski.
Četvrti krstaški rat i pad Vizantije 1204. godine, ma koliko bili strašni, za Srbiju su bili ogroman dobitak. Stefan Prvovenčani uspešno je balansirao između Istoka i Zapada, a Srbija se teritorijalno širila na račun Vizantije.
– Jelena Anžujska, supruga kralja Stefana Uroša Prvog Nemanjića, i Simonida, nevesta Stefana Uroša Drugog Milutina i kćerka vizantijskog cara Andronika Drugog Paleologa, najbolje ilustruju susret Istoka i Zapada u Srbiji – zaključio je istoričar.
