Rusko selo ili Kišoros je bilo spahiluk srpske porodice Čarnojević – austrougarskih plemića “ot Mače i Kišorosa”, a dan danas se nalazi na teritoriji opštine Kikinda.
Prvi stanovnici tog spahiluka bili su pravoslavni Rumuni, zatim su došli “ponemčeni” Francuzi iz okolnih mesta, Šarlevila, Sv. Huberta i Soltura. Mađari su najkasnije naseljeni. Između 1797-1823. godine spahija Pavle je stanovao u “niskoj, mračnoj, vlažnoj kući pokrivenoj trskom, pored druma za Žombolj”. Tu su živeli na imanju on i njegova porodica, četa vojnika i biroši. Osim poseda u Kišorosu gde je uglavnom boravio, držao je i imanje u Mači, kod Perjamoša. Sa tim imanjem je održavao stalnu vezu; dva konjanika kurira su prenosila poruka između gazde i nastojnika imanja u Mači.
Selo opštine Kikinda, u kome je oličena multikulturalnost Srbije, Vojvodine i Banata, jer u njemu decenijama žive…
Gepostet von Moja Vojvodina , moj dom am Freitag, 23. Januar 2015
Dvorac su podigli 1823. godine, a u njemu je bilo mesta i za stanove oficira i kasarnu za vojnike. Oko dvorca je bio visok kameni zid, a iza nemačkog naselja prostirao se voćnjak. Na glavnom ulazu u dvorac su uvek stajala dva naoružana čuvara, a pored te glavne “Velike” kapije bio je “kapidžik sa strejom”. Starac plemić je sedeo na jednoj klupi ispred kapidžika i posmatrao polaznike. Čarnojevićev posed Kišoros je tada iznosio 1600 jutara oranice, 1000 jutara šume i nekoliko hiljada jutara pod močvarom i trskom, koji su se mogli krčiti. Svu zemlju su obrađivali seljaci, držeći je u jednogodišnjem zakupu. Pavle je imao velike prihode, od kojih je izdržavao vojnu posadu, da ga čuva. U Bečkereku gde je često odlazio imao zagonetnu funkciju “sudija krvi”. Kao udovac živeo je još dvadesetak godina; umro je kao pravoslavac i sahranjen od strane temišvarskog episkopa Pantelejmon Živkovića, u mestu 1. juna 1840. godine, o čemu postoji unos ispisan na rumunskom jeziku, u matici umrlih. Još za života je sagradio porodičnu grobnicu, stotinu metara ispred dvorca, u sred parka. Naslednik imanja bio je sin Petar.
Vidjen pas, rase Bigl na putu Rusko selo-Kikinda (izmedju krivine i onog nezavrsenog “dvorca”)….nepoveljiv/a, pokusala sam da je uhvatim, seta po putuAko je necija, srecno…🍀
Gepostet von Andrea Komlenic am Dienstag, 7. Januar 2020
Petar Čarnojević je 1837. godine bio izabran za poslanika u srpskom-crkveno narodnom saboru. A 1842. godine postao udovac, nakon smrti supruge Laure “ot Vojnić” u Aradu.Javlja se Petar i 1867. godine kao poslanik Temišvara na Blagoveštenskom saboru. Pavlov sin Petar je uglavnom živeo raskalašno u Pešti, a kasnije je kao naslednik i udovac, polovinom 19. veka upropastio celo imanje. Za šest godine koliko je vladao, prokockao je posed i zatim sa sestrom otišao u Fenj, kod svoje kćerke spahinice Močonji, gde je i umro. Imanje je posle držao mađarski plemić – bankar Sini. Nakon Petrove smrti 1892. godine preneto je njegovo telo u porodičnu kapelu u Kišorosinu, gde ga je sahranio rumunski pravoslavni sveštenik.
Srpski pravoslavni hram su podigli 1933. godine kolonisti i dobrovoljci iz Boke i Hercegovine. U dvorcu se nalazila crkva, a njihova porodična kapela je u središtu engleskog parka. Plemićki park oko dvorca površine 11 jutara zemlje je opustošen, ostala je gvozdena ulazna kapija sa inicijalom “R.S.”. Tokom prevrata 1918. godine narod je otvorio grobnicu tražeći zlato; metalni sanduci su razvaljeni a kosti plemića razbacane. Vladika Letić je insistirao da se plemićka grobnica dovede u red.
Projekat sufinansiran iz budžeta opštine Kikinde.
Stavovi izneti u podržanom medijskom projektu nužno ne izražavaju stavove organa koji je dodelio sredstva.
