Njegovim šetalištima šetate, u njegovom jezeru se kupate, u njegovoj hali navijate, u njegovoj bolnici se lečite!
Rođen u Zemunu, učesnik borbe protiv okupatora na strani partizana od 1941. godine. Bio je predsednik zemunske opštine od 1955. do 1958, a predsednik Skupštine grada od 1965. do 1974 godine.
Za razliku od većine političara nije koristio privilegije koje mu je položaj donosio: nikada nije uzeo stan od države već je ostao da živi u kući koju je još njegov deda napravio u Zemunu, sam je vozio svoj auto (iako je imao pravo na šofera i pratnju), vraćao je dnevnice koje je dobijao za putovanja i naknade za članstvo u raznim komisijama, nije otišao na lečenje u inostranstvo kada se teško razboleo…Voleo je kafane (iako je pio samo kiselu vodu) i nije ih zatvarao (kao većina gradonačelnika posle njega), a i lepo je pevao (naročito bećarce). Vizionar, domaćin, vredan i sposoban čovek koji je je važnim i velikim projektima promenio lice grada.
Za vreme dok je bio prvi čovek Beograda napravljeni su: most “Gazela”, Mostarska petlja, petlja kod Autokomande, deo autoputa koji prolazi kroz grad, hala Pinki, hala sportova na Novom Beogradu, sportski centar Šumice, sportski centar Olimp, sportski centar Banjica, hala Pionir, sportski centar “25. maj”, sportski centar Vračar, Terazijski tunel, palata “Beograd” (Beograđanka), blokovi 45 i 70, Institut za kardiovaskularne bolesti “Dedinje”, izgrađene su obaloutvrde i šetališta duž Save i Dunava, veštačko jezero na Adi Ciganliji, upravna zgrada i prvi sportski tereni, započeta je rekonstrukcija beogradskog železničkog čvora (izgradnja novog železničkog mosta preko Save i nove stanice “Prokop”), započet je projekat izgradnje metroa…
Na nama, Beograđanima je da sačuvam uspomenu na ovog velikog čoveka i cenimo i čuvamo sve što je on izgradio za nas! Večno mu hvala!
