Biti gradonačelnik jednog grada velika je čast, ali biti prvi gradonačelnik Beograda od stvaranja novovekovne srpske države je zagarantovano mesto u legendi i istoriji.
Za vreme njegovog službovanja, 1839. počela je besplatna dodela placeva na Terazijama za izgradnju kuća. Tada su Terazije bile periferija grada, pa su se retki odlučivali da tamo uzmu plac, iako su mogli da zagrade onoliko zemljišta koliko su hteli.
Ilija Čarapić je prvi upravnik sadašnjeg glavnog grada Srbije, a može se slobodno reći da je imao pedigre za tu titulu, iako mnogi Beograđani nisu upućeni u njegovu lozu i delanje tokom mandata.
Ilija Čarapić je bio sin slavnog vojvode Vasilija Vase Čarapića, poznatog i kao Zmaj od Avale, koji je bio jedan od najistaknutijih boraca u ustanku protiv dahija. Ilija je rođen u Belom Potoku 1792. godine, upravo u podnožju Avale, a već sa 18 godina postao je gročanski vojvoda nakon što mu je stric Atanasije poginuo nedaleko od Prahova.
Gradonačelnik Beograda postao je 1839. godine. Da nije imao veze sa velikašima samo preko slavnog oca, govori činjenica da je bio oženjen Stamenkom Karađorđević, ćerkom Đorđa Petrovića Karađorđa.
Posle sukoba sa knezom Milošem Obrenovićem, Čarapić biva penzionisan. Ponovo je vraćen u službu po Miloševom odlasku sa vlasti. Od početka funkcionisanja opštinske uprave pa do 27. maja 1840. godine, obavljao je dužnost predsednika beogradske opštine. Umro je 21. aprila 1842. Sahranjen je kraj Markove crkve na Paliluli.
Nakon Čarapića, Miloš Bogićević i Mladen Žujović su bili upravitelji varoši Beograda i po zakonu istovremeno predsednici opštine. Ta zakonska odredba ukinuta je 20. decembra 1841. godine.
Uprava varoši je odvojena od opštine i predsednika opštine od tada je birao opštinski zbor. Zbog malog broja pisanih dokumenata, nije za sada moguće tačno utvrditi imena svih predsednika opštine sve do osamdesetih godina 19. veka. Iz istog razloga šturi su i nepotpuni podaci o životu i radu onih čija su imena poznata.
Zna se da je 1844. predsednik opštine bio Jovan Tucaković. Sledeći poznati bio je Stojan Delimarković, trgovac. Obavljao je dužnost predsednika 1855. godine. Zatim slede Gligorije Jovanović, terzija, koji se kao predsednik opštine pominje u 1856. i 1858. godini, Marko Stojković, koji je dužnost obavljao od 1861. do 1862. i Jovan Smiljanić od 1863. do 1866. godine.
Trgovac Mihailo N. Terzibašić dužnost predsednika beogradske opštine preuzeo je 6. septembra 1866. i na njoj ostao do 14. septembra naredne godine. Mihailo Terzibašić je predstavnik ugledne beogradske porodice koja je i u kasnijem periodu imala istaknutu ulogu u životu beogradske varoši. Terzibašić je bio predsednik opštine u vreme kad je turski paša, 6. aprila 1867. svečano predao ključeve šest srpskih gradova knezu Mihailu Obrenoviću.
Jedan od najistaknutijih gradonačelnika Beograda svakako je i dugogodišnji predsednik vlade Kraljevine Srbije Nikola Pašić. On je u dva mandata upravljao gradom, a njegov učinak se ugledao u tome što je uspeo da raspiše velike zajmove grada, ali i da kaldrmiše glavne ulice prestonice.
