Zajedno sa zgradom bivšeg Okružnog načelstva, u kojem se danas nalaze Okružni i Osnovni sud, remek delo jednog od najpoznatijih srpskih arhitekata Aleksandra Bugarskog (koji je projektovao Narodno pozorište i Stari kraljev dvor u Beogradu) i Crkvom svetog velikomučenika Georgija, zgrada Podunavskog upravnog okruga okružuje najveći gradski trg u Smederevu i zaokružuje izuzetnu ambijentalnu celinu, kakvu umaju središta malo gradova u Srbiji.
Podignuta je desetak godina posle završetka Prvog svetskog rata, od 1926. do 1928. godine, kad se novostvorena Kraljevina Srba, Hrvata i Slovenaca upinjala da zaostaloj Srbiji u što većoj meri, pa i izgradnjom modernih građevina, da što veći evropski pečat.
Zdanje je prvobitno zamišljeno kao Opštinski dom, sedište opštinske administracije, što je dugo i bilo.
Ideja za izgradnju jednog takvog objekta potekla je od opštinskih odbornika i Udruženja dobrotvora, koji su opštini poklonili plac a kasnije izgradnju Opštinskog doma pomogli i sa značajnim finansijskim sredstvima.
Izgrađena je po projektu čuvenog arhitekte carske Rusije akademika Nikolaja Krasnova, međutim često se, pogrešno, kao njen idejni tvorac navodi prestižni beogradski arhitekta, kasnije dopisni član Srpske kraljevske akademije i nosilac Kraljevskog ordena Svetog Save, Pero Popović.
Krasnov je rođen u Moskvi, gde je i stekao slavu. Nakon što su boljševici srušili monarhiju, pobili članove carske porodice Romanov i uveli teror on je, kao i još 100.000 pripadnika ruskog naroda, uglavnom ruske inteligencije, izbegao u Srbiju. I dao nemerljiv doprinos današnjem izgledu Beograda ali i izgledu više drugih gradova i varošica širom Srbije.
Iz impresivnog spiska njegovih dela i zaveštanja srpskom rodu nabrojaćemo samo manji deo: izgradnja Palate ministarstva finansija (u toj zgradi je danas smeštena Vlada Srbije), izgradnja sadašnje zgrade Ministarstva inostranih poslova, rekonstrukcija Njegoševe zavetne crkve na Lovćenu, unutrašnje uređenje Crkve svetog Đorđa na Oplencu, projektovanje Banske palate na Cetinju, uređenje Srpskog vojničkog groblja i kosturnice na Zejtinliku (uzajedno sa Aleksandrom Vasićem, koji je prvi osmislio taj projekat), izgradnja Spomen kosturnice na ostrvu Vido, obnova crkve Ružice, izgradnja zgrade Arhiva Srbije, izgradnja mosta preko Save itd.
Zanimljivo je da je projekat odobrio pomenuti Pero Popović, koji se može smatrati i Smederevcem. U pitanju je jedan iz niza pripadnika zagraničnih Srba koji su svoju budućnost videli i Srbiji. Rođen je 1873. u svešteničkoj porodici u Prilepu, tadašnje Otomansko carstvo a kad je bio dete njegovi su se preselili u Smederevo. Kasnije su ga studije i profesionalna karijera odveli put Beograda ali se do kraja života izjašnjavao i kao Smederevac.
Završio je Tehnički fakultet Velike škole 1896. godine a već sledeće se zaposlio u Ministarstvu građevinarstva. Projektovao je desetine javnih i privatnih zgrada i vršio nadzor nad izgradnjom značajnih objekata za državu, od kojih je najpoznatiji nadzor poslednje restauracije Crkve Lazarice u Kruševcu. Čiju obnovu je upravo on inicirao.
Učestvovao je u projektovanju, izvođenju radova ili i u jednom i drugom, na Okružnoj zgradi u Zaječaru, Okružnoj zgradi u Vranju, restoranu Ruski car u Beogradu, Spomen crkvi sa kosturnicom u Štipu, Crkvi Samodreži (sa Aleksandrom Derokom), Crkvi Aleksandra Nevskog u Beogradu (sa Vasilijem Androsovim) i Manastiru Vavedenje u Beogradu.
Igrom sudbine, zapalo ga je da kao visoki službenik Ministarstva građevine Kraljevine Srbije odobri projekat izgradnje Opštinskog doma u svom Smederevu i vrši nadzor nad njegovom izgradnjom.
Sedište Podunavskog okruga se odlikuje masivnom i reprezentativnom arhitekturom sa naglašenom horizontalnom elevacijom, sa složenom osnovom, koji se sastoji od podruma ispod jednog dela zgrade, prizemlja i sprata. Ulični frontovi su nejednake dužine i okrenuti su ka Trgu Republike.
Na pročelju objekta dominiraju četiri statue, koje treba da simbolizuju pravdu, red, nauku i kulturu.
U unutrašnjosti zdanja se nalazi nekadašnja skupštinska sala, kasnije pretvorena u bioskop, koja se odlikuje po izuzetnoj akustičnosti.
Dvoriše nekadašnjeg opštinskog sedišta Smedereva ulepšava skulptura Kupačica, rad vajara Aleksandra Zarina. O kojem se na internetu može naći i ovaj zanimljiv napis:
„Aleksandar Zarin autor je niza spomen bista posvećenih pesnicima. Na svoj način Zarin se odužio Branku Radičeviću, Đuri Jakšiću, Desanki Maksimović, Jovanu Jovanoviću Zmaju, Aleksi Šantiću. Tokom života, družio se sa Skenderom Kulenovićem, Stevanom Raičkovićem i Duškom Radovićem, čije biste je takođe izradio, ali ih je za života čuvao u svom ateljeu, na Topčideru. Nakon smrti Zarina, spomenik Skendera Kulenovića postavljen je na Kozari, spomenik Dušku Radoviću na Tašmajdanu, a bista Stevana Raičkovića na Kalemegdanu.“
Neodvojivi deo prostora trga predstavlja i pešačka zona, ulica koja centar grada povezuje sa obalom Dunava.
Projekat sufinansiran iz budžeta grada Smedereva.
Stavovi izneti u podržanom medijskom projektu nužno ne izražavaju stavove organa koji je dodelio sredstva.
