Braća Marcibanj Lerinc, Imre i Ištvan za oko 95 hiljada funti u leto 1781. godine kupili su na licitaciji u Beču, pustaru sa okolinom u Čoki. Danas je to mesto jedno od najlepših na ovoj opštini i koje privlači brojne turiste.
Braća koja su bila po poreklu Poljaci na mestu koje su kupili izgradili su prelep dvorac, koji danas nosi naziv po njihovom prezimenu. Gradnja dvorca je započeta polovinom XIX veka.
Najpre je ovo zdanje bilo zamišljeno kao klasicističko obeležje, strogih simetričnih crta u njenoj osnovi i fasadi. Nije se stiglo ni do prve ploče, a Čoka i dvorac su dobili nove vlasnike – bogate industrijalce Barber Agoštona i Klusemana, pivare iz Kebanjija. Imanje je u njihovom posedu ostalo veoma kratko, te su ga prodali Karolju Švabu, koji je gradnju dvorca konačno završio osamdesetih godina XIX veka. Krajem devedesetih, Čoku kupuju poslednji vlasnici – braća Lederer, Artur i Karolj.
Postoje indicije da su se u dvorcu do 1945. godine mogle videti slike Monea, Sezana, Van Dajka, Direra, Renoara, Uroša Predića, Paje Jovanovića i Nadežde Petrović, zatim skulpture Rodena i Ivana Meštrovića, kao i nameštaj u poznom bidremajer stilu građanske varijante, veoma popularne u to doba među vojvođanskim plemstvom.
Projekat sufinansiran iz budžeta opštine Čoka.
Stavovi izneti u podržanom medijskom projektu nužno ne izražavaju stavove organa koji je dodelio sredstva.
