Svakako najpopularniji sportista koji je ponikao u Smederevskoj Palanci je fudbaler Perica Ognjenović. Realno mereno, on po rezultatima ne može da se poredi sa košarkaškim trenerom Miroslavom Nikolićem Mutom ali sportska, i ne samo sportska, slava ne zavisi uvek od uspeha.
Pojedinci postanu ljubimci publike i naroda i bez nekih većih uspeha, ponekad i bez racionalnog objašnjenja.
Ognjanović je u svetu fudbala postigao ono što većina fudbalera može samo da sanja: igrao je za Crvenu Zvezdu, nosio njenu kapitensku traku, osvajao sa njom prvenstvo i kup Jugoslavije, igrao za reprezentaciju Jugoslavije, igrao za slavni Real Madrid i osvajao sa njim trofeje, a kao trener kraće vreme vodio je i jednu selekciju fudbalske reprezentacije Srbije.
Osim Perice Ognjenovića Smederevska Palanka je iznedrila još dvojicu uspešnih fudbalera. To su Zdenko Muf i Darko Lazić, štoper Crvene Zvezde, koji je igrao i za mladu reprezentaciju Srbije. Sa kojom se 2017. godine plasirao na Evropsko prvenstvo.
Nakon sezone 2013/2014. u kojoj se Crvena Zvezda domogla titule prvaka, Lazić je karijeru nastavio u ruskom Anžiju. Iz Rusije je prešao u Tursku. Prvo je nastupao za Alanju, a zatim za Denziliju.
Posle ne baš uspešne odiseje u Turskoj, Lazić je dve sezone igrao i u susednoj BiH, nastupajući za Sarajevo, i u obe se okitio titulom prvaka.
Iz glavog grada BiH prešao je u niški Radnički. Za Zdenka Mufa nije čuo ni znatan deo njegovih Palančana. A on je u Meksiku , u kojem je nastupao za Tekos, postao fudbalski poznat.
Prve fudbalske korake napravio je u gradu kraj Jasenice. Fudbal je počeo da igra 1981. Osam godina kasnije prelazi u Radnički sa Novog Beograda. A do kluba sa Novog Beograda je dospeo tako što je klub iz Smederevske Palanke gostovao na Bežaniji, u kvalifikacijama za omladinsku ligu Srbije, i tu je Muf dao dva gola.
Posle dve sezone u Radničkom prešao je u grčku Janjinu, koja se takmičila u drugoj grčoj ligi. On je na 33 utakmice dao 29 golova i, naravno, pistao ljubimac navijača.
Iz Grčke odlazi u Meksiko. Tim Tekosos iz Gvadalahare. Tamo je ostavio dobar utisak a za njega se čulo i u Srbiji. Naime, na jednoj utakmcici, nakon postignutog gola, skinuo je dres. Na njemu je ostao dres – Partizana. Njegove dečačke ljubavi. A na dresu je bilo ispisano ime Darka Tešovića, njegovog drugara, koji se u to vreme oporavljao od povrede.
Jedini palanački sportista koji se po popularnosti može meriti sa Pericom Ognjenovićem je košarkaški trener Miroslav Nikolić Muta. Fudbaler je svakako bio popularniji, ali je Muta bio mnogo uspešniji.
Nikolić je inače rođen 1956. godine u Kragujevcu ali kad je imao dve godine njegova porodica se preselila u Smederevsku Palanku pa ga Palančani smatraju za svoga. Razlog više za to je činjenica da se košarkom počeo baviti u palanačkoj GOŠI.
Kao igrač nije postigao zapažene rezultate. Osim u Goši igrao je u Radničkom iz Kragujevca, beogradskom IMT i slovenačkom Mariboru. Ali je zato napravio izuzetnu trenersku karijeru. Koju je počeo upravo u pomenutom slovenačkom klubu.
Zvuči neverovatno ali trenirao je skoro dvadesetak srpskih i inostranih klubova.Između ostalog, trenirao je Crvenu Zvezdu, Partizan, Vojvodinu, Budućnost, Hemofarm, Apolon… Sa Partizanom i Budućnošću osvajao je i titulu prvaka nekadašnje Jugoslavije.
Često je bio deo stručnog štaba reprezentativnih selekcija. Sa reprezentacijom SR Jugoslavije, kao pomoćni trener, osvojio je srebrnu medalju na Olimpijskim igrama u Atlanti. Selektor je bio Željko Obradović. Sledeće godine ovaj tandem osvojio je Evropsko prvenstvo u Španiji a 1998. godine u Atini, u čuvenom finalu sa Litvanijom, postali su prvaci sveta.
Kao deo stručnog štaba selektora Aleksandra Đorđevića, 2014. godine se okitio srebrnom medaljom na Svetskom prvenstvu u Španiji, a dve godine kasnije istu medalju reprezentacija Srbije je osvojila i na Olimpijskim igrama u Brazilu.
Slavu palanačkog sporta proneo je i Dejan Bojović, reprezentativac Srbije u odbojci. Rođen je u gradu na Jasenici 1983. godine. Delija od 197 centimetara visine je karijeru počeo u Crvenoj Zvezdi. Što bi rekli – prvo pa muško. Među crveno-belima je proveo tri godine. A onda je, u sezoni 2005/2006. igrao za novosadsku Vojvodinu.
Iz Novog Sada put slave ga je odveo u grčki Olimpijakos. I u grčkom šampionu, kao i u italijanskom Montikjaru, u koji je otišao sledeće godine, zadržao se samo jednu sezonu. Karijeru je okončao u dalekom Japanu, smečujući za Torej Arouz.
Sa Crvenom Zvezdom je bio šampion državne zajednice Srbije i Crne Gore. Dve godine kasnije, na Evropskom prvenstvu, kao član državne reprezentacije, okitio se bronzanom medaljom.
Iste godine reprezentacija u kojoj je nastupao Bojović osvaja drugo mesto i srebrnu medalju u Svetskoj ligi.
Zajedno sa Vojvodinom, u sezoni 2005/2006. osvojio je Kup Srbije i Crne Gore a kao kruna jedne uspešne karijere došla je srebrna medalja koju je sa reprezentacijom Srbije osvojio u Svetskoj ligi, čije se završno takmičenje održalo 2008. godine u Brazilu.
Projekat je finansiran iz budžeta opštine Smedervska Palanka. Stavovi izneti u podržanom medijskom projektu nužno ne izražavaju stavove organa koji je dodelio sredstva.
