Stradanje Planjana za srpstvo i otadžbinu nastavljeno je i u ratovima koji su devedesetih vođeni na razvalinama SFR Jugoslavije. Dimitrije i Ljubinka Marinković iz Miloševca su sina Zorana na vukovarsko ratište ispratili u utorak, a u četvrtak je stigla vest da im je sin poginuo. Granata koja je u Ceriću kod Vinkovaca pokosila Zorana, ubila je i njegovog komšiju Radomira Nikolića.
Osim njihovih, u Velikoj Plani ima još trideset porodica koje su u ratovima od 1991. do 1999. izgubile sina, oca, brata… U taj broj su uračunate i one porodice koje su u ovu pomoravsku opštinu izbegle sa Kosova i Metohije, iz Hrvatskle ili BiH.
Palim borcima je u centru grada podignuta spomen-česma, na kojoj su uklesana njihova imena a opština je finansirala i štampanje knjige o njihovim životnim pričama, pod nazivom Rano istrgnuti božuri“.
-Najveća vrednost ove knjige je u tome što imamo jedinstveno svedočanstvo o našim sugrađanima koji su u tim ratovima poginuli. Sve na jednom mestu, sa svim imenima, ostalim podacima i fotografijama. Da se ne zaboravi – kaže autor te knjige Dušan Marić.
Neustrašivi poručnik proslavljene 63. padobranske brigade Vesa Novaković (26) iz Starog Sela preživeo je pad sa padobranom koji se nije otvorio, ali je ubrzo poginuo od mine na aerodromu Zemunik kod Zadra. Njegov komšija Svetomir Vidić ubijen je u splitskoj ratnoj luci Lora. Imao je 20 godina. Svetomirov vršnjak iz Miloševca Slobodan Jelić poginuo je hitajući u pomoć drugovima koje su muslimani opkolili u Domu JNA u Sarajevu.
Ljubomir Pavlović, starina iz Radovanja, pune dve decenije uzalud traga za posmrtnim ostacima sina Nebojše, dobrovoljca koji je podelio tragičnu sudbinu šezdeset i troje meštana koje su muslimani u jednom danu masakrirali u Podravanju kod Milića.Zoran Ranitović poginuo je u borbama kod Livna. Miladin Dogandžić je jedan od junaka koji su pali u herojskoj odbrani otadžbine na Košarama. I Zoran Ranđelović, Igor Pavlović, Branislav Nikolić, Branko Đuričić, Miomir Rakić, Nebojša Đuričić, Borislav Ribać, Momir Pešić i Dejan Trifunović poginuli su braneći Kosovo i Metohiju.
Rade Škorić iz Donjih Biljana sahranjen je na svoj rođendan. Živomir Jelić iz Krnjeva poginuo je u Ceriću na svoju krsnu slavu. Na vukovarskom ratištu smrt je pokosila i Živana Pavkovića, Đorđija Mićovića, Slobodana Milojevića, Karolja Čengerija i Ratka Dabovića.
Strahilo Radmanović, Zoran Ležaja, Srećko Antonijević, Siniša Stanojlović i Milan Zec poginuli su braneći Republiku Srpsku Krajinu a Jovica Pavlović i Sreten Lalić braneći Republiku Srpsku. I tako, trideset tužnih priča o trideset tužnih sudbina. Svakog njegov bol najviše boli, ali tragedije dvojice Nebojša, Pavlovića i Đuričića, izdvajaju se po tome što njihovi posmrtni ostaci još uvek nisu i verovatno nikada neće biti pronađeni.
Nebojša Pavlović, dobrovoljac u Vojsci Republike Srpske, imao je 21 godinu.
-U Podravanju su mi pokazali nagorele zidine seoske škole i rekli da je moj sin tu spaljen – izjavio je svojevremeno autoru knjige njegov Nebojšin otac Ljubomir. – Mučenicima sa kojima je moj sin bio a čija tela su pronađena, muslimani su izvadili oči, polomili kičmu, noge i ruke, mnogima su odsekli glavu. Muškarce su kastrirali. Dvojicu su nabili na ražanj i pekli. Ne zaspem a da ne molim boga da moj sin nije doživeo te muke, da je pre nego što je uhvaćen i bačen na lomaču već bio mrtav.
Nebojša Đuričić, policajac u Kosovu Polju, imao je 22 godine.
Šiptarski teroristi kidnapovali su ga u Nedakovcu kod Vučitrna 9. februara 1999. godine i od tada mu se gubi svaki trag.
Projekat sufinansiran iz budžeta opštine Velika Plana.
Stavovi izneti u podržanom medijskom projektu nužno ne izražavaju stavove organa koji je dodelio sredstva.
