Selo Mihajlovac pripada opštini Smederevo, nalazi se južno od njega, na putu prema Smederevskoj Palanci a od opštinskog središta je udaljeno devet kilometara. Rasprostrlo se na brežuljkastom zemljištu, ima oko 2.500 stanovnika koji su bogu mole u seoskoj crkvi koja je sagrađena u slavu Svetog proroka Ilije.
To bi, u najkraćem, bila lična karta sela za koje se pouzdano zna da je promenilo najmanje tri imena. Od Tarinca (ili Parinca), nastala je Konjska, koja je 1859. godine postala Mihajlovac.
Ni približno se ne zna kad je selo nastalo ali u njegovoj okolini postoji nekoliko lokaliteta, na kojima su pronađeni tragovi života iz davnih vremena.
Jedan od njih je Selište, kako se i danas zove toponim na lokalitetu Dobronice, koji prekrivaju njive i vrzine. Tamo su ljudi svojevremeno pronalazili temelje kuća, srebrni i bakarni novac, komade posuđa…Do „pronalazaka“ je dolazilo u sezoni oranja, kad bi na prostoru prečnika nekoliko stotina metara plugovi izoravali tragove naselja za koje se pretpostavlja da je postojalo „negde između 15. i 17. veka“.
Samo nekoliko stotina metara dalje od Selišta nalazi se Varoševo. Mesto na kojem je, sve su prilike, nekada postojalo selo. I i Varoševu, kojem ime asocira na ljudsko naselje, glavni i jedini „arheolozi“ su bili meštani koji su orali svoje njive i „izoravali“ isto što i na Selištu. Meštani tvrde da su na tom mestu, u prečniku od 200-300 metara, izoravani kameni temelji, koji su povezani krečnim malterom.
Slična je priča i sa Jablanovcem, koji se od današnjeg Mihajlovca nalazi na jugoistku i Kućištem, istočno od sela. Kućište nudi i najviše dokaza da je tu nekad postojalo naselje. Što zbog imena, što zbog tamo pronađenih predmeta.
Osim već pomenutih temelja, novčića kojima se ne može odrediti starost i drugih tragova ljudske naseobine, na Kućištu je izoravan novac iz doba Rimskog carstva ali i opeka sa pečatom Četvrte Flavijeve legije.
Rimske legije koja je regrutovana 70. godine posle Isusa a postojala je sve do četvrtog veka nove ere. Pre toga postojala je Legija Četvrta Makedonika. Međutim ona se loše pokazala u vreme Batovske pobune, njeni komandanti su šurovali i sa njegovim protivnikom Vitelijem, pa je Vespazijan (rimski car od 69. do 79. godine) umesto nje formirao Legiju Četvrtu Flavija Feliks (Četvrtu Flavijevu srećnu legiju).
Legija je prvo bila stacionirana u Dalmaciji, ali je posle Dačanske invazije, pred kraj prvog veka nove ere, Domicijan premestio na prostore današnje Srbije. Sedište joj je bilo u Singidunumu (kasniji Beograd) a njeni tragovi su pronađeni i u Starom Kostolcu kod Požarevca.
I skoro vek kasnije, u vreme Markomanskih ratova, koji su vođeni od 166. do 180. godine Četvrta legija se na Dunavu borila protiv germanskih plemena koja su nadirala prema jugu. Verovatno otud i njeni tragovi u ataru Mihajlovca.
Na lokalitetu Gradište pronađeni su krstaški mačevi, ostaci krstaških armada koje s u 13. i 14. veku i preko današnje Srbije išle u „svete ratove“ kod Jerusalima.
Uprkos svim tim tragovima, prvi pisani spomenik o selu na ovom prostoru potiče s početka 19. veka. U jednom turskom haračkom dokumentu (tefteri u koje su Turci upisivali naplatu harača) iz 1818. godine piše da selo ima 60 kuća. Četiri godine kasnije bilo ih je šest više a 1846. godine selo je imalo 72 kuće.
O poreklu stanovništva malo se zna. Toliko da su Nedeljkovići u Mihajlovac doselili iz Jablanice. Za najstariju porodicu smataju se Lukići i da su došli „od Niša“. Posle Lukića došli su Cvetkovići, koji se se razgranali u Đorđeviće i Crnjake. Od Rakića potiču Đulajići i Jovanovići. Od Kanića, koji se se doselili iz Raške oblasti, vremenom su nastali Jovanovići i Jorgići.
Pretpostavlja se da je tridesetih godina pretprošlog veka u selu postojala manja crkva. Moguće je da je bia posvećena svetom Iliji i da je sadašnja Crkva svetog proroka Ilije, koja je završena 1873. godine, nasledila njeno ime.
Sačuvan je jedan zapis iz 1874. godine po kojem se može zaključiti da je Mihajlovac parohija, da toj parohiji pripada i Ralja, da Mihajlovac ima 300 a Ralja 64 domaćinstva.
Pred kraj 19. veka, tačnije 1895. godine, bez Ralje, koja je u međuvremenu postala samostalna parohija, Mihajlovac je imao 365 kuća, sa 2.268 stanovnika. Iz čega se može zaključiti da je u kućama u proseku stanovalo između šestoro i osmoro čeljadi.
Škola u selu je počela sa radom školske 1854/1855. godine. Prvu školsku zgradu sagradio je i selu darivao meštanin Petar Radovanović Brdar, koji će deceniju i po kasnije dati najveći doprinos i izgradnji nove seoske crkve. Njegovi potomci su i današnji Miletići.
Kasnije je selo sagradilo novu školsku zgradu a stara je postala Dom kulture.
Po popiima, selo je najviše stanovnika imalo 1953. godine: njih 4.035. Osam godina kasnije bilo ih je samo dvanaestoro manje, da bi 1971. godine broj stanovnika pao na 3.766.
Po poslednjem popisu obavljenom u nekadašnjoj SFRJ, iz 1991. godine, u Mihajlovcu je živelo 3.570 duša. Jedanaest godina kasnij bilo ih je 477 manje.
Poslednji popis, obavljen 2011. godine, pokazao je da selo ima 2.656 stanovnika manje. Pretpostavlja se da se od tada, zbog sve manjeg rađanja i sve veće smrtnosti ali i odlazaka „na privremeni rad“ u inostranstvo, broj stanovnika približio brojci od 2.000.
Projekat sufinansiran iz budžeta grada Smedereva.
Stavovi izneti u podržanom medijskom projektu nužno ne izražavaju stavove organa koji je dodelio sredstva.
