Početkom 19. veka Skobalj je bilo malo selo, koje je po turskim dokumentima iz 1818. godine imalo samo 44 kuće.
U drugoj polovini pretprošlog veka selo je naraslo na više od 200 domaćinstava pa se javila potreba da selo ima i svoju crkvu.
Do tad, vernici su veru ispovedali u susednoj Osipaonici, koja je posvećena Svetom arhangelu Gavrilu. U susednom selu je vršen i ukop pokojnika.
Sve do pre desetak godina, i izgradnje crkve i u tom selu, crkva u Skobalju služila je i vernicima iz Male Krsne.
Najviše podataka o izgradnji i prošlosti ove svetinje može se naći u knjižici koju je napisao dr Mlađan Cunjak „Crkva uspenja presvete Bogorodice u Skobalju“, koju su 2004. godine izdali Srpska pravoslavna opština Skobalj i Mesna zajednica Skobalj.
Knjižica jue štampana povodom navršetka 120 godina od izgradnje crkve, koja je podignuta u centru naselja, uz put koji Smederevo povezuje sa jugom.
Po natpisu na ploči iznad ulaznih vrata vidi se da je svetinja završena 1883. godine, nakon radova koji su trajali tri ili četiri godine.
Sačuvano je malo pisanih tragova o tom vremenu ali i iz njih je vidljivo da su neimari koji su gradili crkvu bili Nemci i Bugari. Nemci, Avgust i Joško su bili glavni majstori, dok su im Bugari pomagali „u majstorisanju“.
Novopodignuta crkva osvećena je na Veliku Gospojinu, 28. avgusta 1883. godine. Zvanično, crkvu je osveštao mitropolit beogradski Mihailo. To piše i u pomenutoj knjizi dr Cunjkalj. Međutim, učinio je to mitropolit Teodosije.
Crkva ima oblik izduženog pravougaonika sa tri izbočine (apside), od kojih je ona koja se nalazi na istočnoj strani crkve veća od ostale dve.
Crkva je dugačka oko 16 metara, sa još četiri mera dugom pripratom. Osnovna širina iznosi pet i po metara, s tim što i sa jedne i sa druge strane postoje pevnice koje su šioke po dva metra.
Stručnjaci kažu da je osnovni stil gradnje srpsko-vizantijski sa neznatnim primesama barokne arhitekture.
Prvo crkveno zvono dar je prečanina M. Milojevića iz Bele Crkve. Međutim, za vreme okupacije Srbije u Prvom svetskom ratu austro-ugarski varvari su zvono opljačkali. Kao i zvona iz niza drugih svetinja okupirane Srbije pretopili su ga radi izrade granata i municije.
Sadašnja zvona su izlivena u livnici u Ljubljani.
Nema podataka ko je izradio crkveni ikonostas, na oltarskoj pregradi.
Na kojem dominiraju ikone svetog Kozme, svetog aranđela Mihaila, Bogorodica sa Xristom, Isus Xristos i Jovan Krstitelj.
Po umetničkoj vrednosti izdvaja se i drveni krst, u čijem središnjem delu je oslikano Isusovo raspeće.
Unutrašnjost crkve je realativno skromna. Od mobilijara tu su Bogorodični tron, tron za episkopa i „vladara“, kao i stolice za pojce (po turski, skamije).
Na zidovima svetinje nalazi se brojne ikone ali su samo dve iz 1883. Godine. Prva je ikona Svete Paraskeve, slikana uljem na platnu. Po umetničkoj vrednosti ocena je da je ona delo nekog poznatog umetnika s kraja 19. Veka ali nema podataka ko je u pitanju.
Isti je slučaj sa drugom sačuvanom ikonom, na kojoj je Sveti Jovan Krstitelj. Na donjem delu ikone stoji natpis: „Ovu ikonu priložiše svetitelju za spomen 883.“ Jasno je jedino da se radi o 1883. Godini ali u crkvenim knjigama ne postoje tragovi na osnovu kojih bi se moglo zaključiti ni to ko su darodavci, ni ko je autor ikone.
Mada izgled, kompozicija i boje upućuju na zaključak da su obe sačuvane ikone delo istog slikara.
Od pokretnih ikona tu su Sveti Trifun, poklon iz 1884. Godine od Tanaska Vidojevića iz Vidakovića, Sveti Nikolaj, Sveti Jovan Krstitelj, Sveti apostol Andrija Pvozvani i plaštanica, rađena u ulju na platnu.
Kao i sve svetinje, i skobaljska je bila izložena raznih vremenima i oštećenjima, pa je više puta obnavljana. Najobimniji radovi izvedeni su 1973. Godine. Meštani kažu da najveće zasluge za obnovu snosi tadašnji sveštenik Dragoljub Dončić, koji je pokrenuo i vodio akciju i za izgradnju novog parohijskog doma. Koji je izgrađen uporedo sa radovima na obnovi crkve.
U porti se nalazi i stara crkvena kuća, koja će za četiri godine navršiti vek postojanja.
Projekat sufinansiran iz budžeta grada Smedereva.
Stavovi izneti u podržanom medijskom projektu nužno ne izražavaju stavove organa koji je dodelio sredstva.
