Deliblatska peščara predstavlja izuzetan biser prirode i osnovni potencijal za razvoj turizma u opštini. U okviru Deliblatske peščare nalazi se i specifičan lokalitet – “Devojački bunar”.Ovaj lokalitet obuhvata oko 180-200 hektara kvalitetnog šumskog područja i predstavlja bazni stacionarno- izletnički punkt, a verovatno i dominantni centar Peščare u celini.
Ova izvanredna oaza mira i zelenila svojim lepotama godišnje privuče veliki broj turista, kako onih namernika koji su od nekoga već čuli za lepote ovog lokaliteta pa odlučili da ga posete, tako i od onih putnika prolaznika koji su na svom putu ka Vršcu, Pančevu ili negde drugde na sever, odlučili da se baš u ovom mestu odmore i predahnu.
“Devojački bunar” pored toga što predstavlja izuzetan turistički potencijal za opštinu Alibunar, izdvaja se i po svojoj interesantnoj istoriji.
Istorija ovog mesta datira još u vreme Marije Terezije. Naime, upravo za vreme njene vladavine, započeto je pošumljavanje Deliblatske peščare. Neposredno pre podizanja zaštitnog pojasa u ovoj oblasti iskopano je osam bunara. Po jednom od njih ime je dobilo i naselje Devojački bunar.
Zahvaljujući botaničaru švajcarskog porekla Franji Bahofenu, šumskom stručnjaku koji je podneo osnovu za vezivanje peska i njegovog pošumljavanja 1815. godine, Deliblatska peščara promenila je svoj opis. Izvršeno je stabilizovanje pokretnog peska, jer su svi pokušaji do tada bili bezuspešni, jer se stabilizacija vršila od centralnog dela peščare ka obodu. Način pošumljavanja je bio različit plaćan je zlatnicima i određivan kulučenjem. Posebno je zanimljiva legenda koja postoji kod stanovnika okolnih mesta, a svedoči o tome da mladići i devojke iz ovih krajeva nisu mogli da se žene i udaju sve dok ne zasade određeni broj sadnica.
Specijalni rezervat prirode Deliblatska pesčara proglašen je 1977. godine. Vikend naselje koje se nalazi na Devojačkom bunaru osnovano je 1895. godine i to pod nazivom “Vekerlova kolonija”. Naselje je osnovano na prostoru koji su nekada zauzimale vinogradarske kuće.
Legende o imenu “Devojački bunar”
Postoji više legendi koje se vežu za ime izletišta.
Prema jednom od predanja, u okolini ovog bunara bili su nastanjeni Srbi i Rumuni. Živeli su u zemunicama koje su bile jedan vid odbrane od čestih napada turskih hordi. Jedne večeri lepa Srpkinja Dostana upoznala je mladog Turčina u kog se zaljubila i pobegla s njim. Kao izraz protivljenja i osude njenog postupka sunarodnici su je, sačekavši kod bunara, kamenovali i ubili. Kako legenda kaže, od tada se taj bunar zove Devojački bunar. To je priča koju “nosi” samo jedan od sedam bunara Deliblatske peščare, a slično je i sa ostalim lokacijama ovog nacionalnog parka, svako mesto ima neku svoju priču koju priča.
Jedinstvena crkva brvnara u Banatu nalazi se na samom izletištu na Devojačkom bunaru, posvećena je Ognjenoj Mariji, hrišćanskoj svetiteljki, koju pravoslavna crkva slavi 30. jula po gregorijanskom, odnosno 17. jula po julijanskom kalendaru.
Projekat sufinansira Opština Alibunar.
